Od warsztatu do biznesu – jak pasja do drewna stała się życiem

Zaczęło się od starej stodoły na podwórku rodziców. Tam 12-letni Marek spędzał godziny, majsterkując z ojcem-stolarzem. Pamiętam jak dziś ten moment, gdy pierwszy raz poczułem zapach świeżo struganej dębiny – opowiada z błyskiem w oku. Trzydzieści lat później jego ręcznie robione drewniane przedmioty sprzedają się w najdroższych galeriach sztuki użytkowej w kraju.

Ta historia nie jest jednak typowym od zera do milionera. Marek zanim odważył się na własną działalność, przez 7 lat klepał excela w korporacji. Budziłem się codziennie z myślą, że marnuję życie – wspomina. Przełomem był weekendowy kurs stolarski, na który zapisała go żona.

Pierwsze kroki – więcej porażek niż sukcesów

Początki w garażu przy bloku to ciągłe eksperymenty. Pierwsze pół roku to była seria wpadek – śmieje się Marek. Jego debiutanckie deski do krojenia pękały po dwóch użyciach, a drewniane szkatułki nie domykały się prawidłowo. Kluczową lekcją było poznanie właściwości różnych gatunków drewna – dopiero gdy zaczął pracować z olchą i jaworem, jakość produktów diametralnie wzrosła.

Ważnym momentem było też poznanie starszego stolarza z sąsiedztwa, który nauczył go tajników tradycyjnego łączenia drewna bez gwoździ. Dzięki niemu moje wyroby zyskały nie tylko trwałość, ale i charakter – podkreśla.

Przełom, który zmienił wszystko

Przełom przyszedł z najmniej oczekiwanej strony. Pewna blogerka kulinarna zamówiła u Marka deskę do krojenia z grawerem. Gdy pokazała ją na Instagramie, Marek dostał 30 zamówień w ciągu tygodnia. To był moment, kiedy zrozumiałem potęgę social mediów – mówi.

Zamiast inwestować w reklamy, zaczął dokumentować proces tworzenia. Jego profil zyskał rozpoznawalność dzięki autentyczności – pokazywał nie tylko gotowe produkty, ale i potknięcia, kawałki drewna, które poszły do pieca, i swoje zmęczone dłonie po całym dniu pracy.

Finansowa rzeczywistość rzemieślnika

Pierwszy rok przyniósł przychody na poziomie minimalnej krajowej. Żona musiała nas utrzymywać, co było dla mnie upokarzające – przyznaje szczerze. Punktem zwrotnym było wprowadzenie systemu przedpłat – 50% zaliczki przy zamówieniu. To dało kapitał obrotowy na zakup lepszych materiałów.

Dziś Marek stosuje prostą, ale skuteczną metodę wyceny:

Nie tylko sprzedaż – jak budować markę

Marek szybko zrozumiał, że w świecie masowej produkcji ludzie szukają historii. Dlatego każdy jego produkt ma metrykę – krótką opowieść o tym, z jakiego drewna powstał, skąd pochodzi materiał i jakie ma właściwości. Klienci uwielbiają, gdy mogą opowiedzieć gościom, że ich drewniana miska pochodzi z burzy, która zwaliła stuletni dąb w Puszczy Białowieskiej – wyjaśnia.

W jego warsztacie odbywają się też comiesięczne spotkania Zrób to sam, gdzie uczestnicy pod okiem Marka tworzą proste przedmioty. To nie są typowe warsztaty – więcej tu rozmów przy piwie niż nauki – śmieje się. Te nieformalne spotkania generują około 30% stałych klientów.

Co dalej? – plany i marzenia

Marek nie chce tworzyć dużego przedsiębiorstwa. Jego marzeniem jest mała manufaktura z 3-4 pracownikami, gdzie nadal wszystko będzie robione ręcznie. Planuje też linię drewnianych przedmiotów dla dzieci – bezpiecznych, ekologicznych zabawek, które przetrwają pokolenia.

Najważniejsze jednak, że po 5 latach wciąż czuje tę samą radość, gdy widzi, jak kawałek surowego drewna pod jego rękami zamienia się w przedmiot pełen życia. Najlepsze w tym wszystkim jest to, że ludzie naprawdę doceniają wartość ręcznej pracy – podsumowuje, poprawiając drewniane oprawki okularów, które sam wykonał.

Jego historia pokazuje, że w świecie masowej produkcji wciąż jest miejsce dla prawdziwego rzemiosła. Wystarczy pasja, cierpliwość i odrobina biznesowego rozsądku.